Οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν σε μουσεία είναι ζωντανές σε κάθε κοινωνία
Ανέκαθεν, στις ανθρώπινες κοινωνίες υπήρξαν αγωνιζόμενες μερίδες ανθρώπων που αντιλήφθηκαν την εκμετάλλευση που βιώναν και αναζήτησαν τρόπους για επανάκτηση της κλεμμένης ελευθερίας τους
Η κοινωνική αντιβία αντιπαρατίθεται στην καθημερινή βία των κυριάρχων με διάφορους τρόπους, καθημερινά γύρω μας και σε διάφορες μορφές εκδηλώνεται ο κοινωνικος πόλεμος.
Οι εξουσιαστές ανέκαθεν προσπαθούσαν να απονοηματοδοτήσουν τις κοινωνικές εξεγέρσεις και αντιστάσεις, τις τοποθετούν στα πλαίσια της απλής παρέκκλισης από την υποταχτική ομαλότητα.
Οι διαθέσεις χειραφέτησης και απελευθέρωσης από τη σκλαβιά της εξουσίας των εξεγερμένων παρουσιάζονται ως ανάγκη για μεταρρυθμίσεις και αναδιοργάνωση της κρατικής επιβολής. Οι εξουσιαστές μετά από κάθε κοινωνική εξέγερση χρησιμοποιούν όλα εκείνα τα εργαλεία για να αναδιαρθρώσουν και να ενισχύσουν την εξουσία τους. Η αλλαγή καθεστώτος το 1974 προσπάθησε να αφομοιώσει και να ξεφουσκώσει την κοινωνική οργή, να τη μεταλλάξει σε δημοκρατικές παροχές και εκδημοκρατισμό της κρατικής μηχανής.
Ο στρατός αντικαταστάθηκε σύντομα από ΜΑΤ και ΜΕΑ, η ωμή καταστολή με τη συναίνεση για την εξόντωση των αγωνιζόμενων ανθρώπων.
Οι εξεγερσιακές στιγμές αποτελούν, η καθεμια απο αυτές, παρακαταθήκη στον αγώνα των καταπιεσμένων και εμπλουτίζουν με νέα χαρακτηριστικά τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την Αναρχία,
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το ΄73 αποτελεί μια ακόμα παρακαταθήκη για τους αγώνες των ανθρώπων και ένα βήμα προς στην ελευθερία.
Οι κοινωνικοί αγώνες δεν εξωραίζονται, δεν ρευστοποιούνται δεν αφομοιώνονται.
Δεν χαρίζουμε , δεν παραχωρούμε καμιά εξέγερση στις ύαινες της εξουσίας, στη συνδιαλλαγή και στη λήθη.
Βαδίζουμε αταλάντευτα στο δρόμο προς την πανανθρώπινη Ελευθερία και την Αναρχία.
Συγκέντρωση στη πλ. Κλαυθμώνος στις 2.30μμ και πορεία
Αναρχικοί. Αναρχικές μέσα και έξω από σχολεία και σχολές
Η κοινωνική αντιβία αντιπαρατίθεται στην καθημερινή βία των κυριάρχων με διάφορους τρόπους, καθημερινά γύρω μας και σε διάφορες μορφές εκδηλώνεται ο κοινωνικος πόλεμος.
Οι εξουσιαστές ανέκαθεν προσπαθούσαν να απονοηματοδοτήσουν τις κοινωνικές εξεγέρσεις και αντιστάσεις, τις τοποθετούν στα πλαίσια της απλής παρέκκλισης από την υποταχτική ομαλότητα.
Οι διαθέσεις χειραφέτησης και απελευθέρωσης από τη σκλαβιά της εξουσίας των εξεγερμένων παρουσιάζονται ως ανάγκη για μεταρρυθμίσεις και αναδιοργάνωση της κρατικής επιβολής. Οι εξουσιαστές μετά από κάθε κοινωνική εξέγερση χρησιμοποιούν όλα εκείνα τα εργαλεία για να αναδιαρθρώσουν και να ενισχύσουν την εξουσία τους. Η αλλαγή καθεστώτος το 1974 προσπάθησε να αφομοιώσει και να ξεφουσκώσει την κοινωνική οργή, να τη μεταλλάξει σε δημοκρατικές παροχές και εκδημοκρατισμό της κρατικής μηχανής.
Ο στρατός αντικαταστάθηκε σύντομα από ΜΑΤ και ΜΕΑ, η ωμή καταστολή με τη συναίνεση για την εξόντωση των αγωνιζόμενων ανθρώπων.
Οι εξεγερσιακές στιγμές αποτελούν, η καθεμια απο αυτές, παρακαταθήκη στον αγώνα των καταπιεσμένων και εμπλουτίζουν με νέα χαρακτηριστικά τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την Αναρχία,
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το ΄73 αποτελεί μια ακόμα παρακαταθήκη για τους αγώνες των ανθρώπων και ένα βήμα προς στην ελευθερία.
Οι κοινωνικοί αγώνες δεν εξωραίζονται, δεν ρευστοποιούνται δεν αφομοιώνονται.
Δεν χαρίζουμε , δεν παραχωρούμε καμιά εξέγερση στις ύαινες της εξουσίας, στη συνδιαλλαγή και στη λήθη.
Βαδίζουμε αταλάντευτα στο δρόμο προς την πανανθρώπινη Ελευθερία και την Αναρχία.
Συγκέντρωση στη πλ. Κλαυθμώνος στις 2.30μμ και πορεία
Αναρχικοί. Αναρχικές μέσα και έξω από σχολεία και σχολές
