Συγκέντρωση ενάντια στις εκλογές, Τρίτη 2 Ιούνη 2009, 5.30 μμ, Προπυλαια-Πανεπιστημίου

Συγκέντρωση ενάντια στις εκλογές, Τρίτη 2 Ιούνη 2009, 5.30 μμ, Προπυλαια-Πανεπιστημίου

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

«Ήρθε η στιγμή να επικυρώσεις για μιαν ακόμα φορά και να συμβάλεις στη λειτουργία ενός συστήματος που δημιουργήθηκε από άλλους και για άλλους. Έφτασε η ώρα να διαλέξεις αυτούς που θα μετάσχουν σε τούτο το σύστημα και να συμβάλεις με ή χωρίς την πρόθεση να το τροποποιήσουν, να διαλέξεις αυτούς που θα επιβοηθήσουν τη λειτουργία του μηχανισμού συντριβής των αδυνάτων και θα αμειφθούν με χρήμα, επιρροές, προνόμια και τιμές. Ήρθε η στιγμή να αποδιώξεις για μια ακόμα φορά την ιδέα της εξέγερσης ενάντια στην κοινωνική οργάνωση που σε εκμεταλλεύεται και να υπακούσεις στην εξουσία. Ήρθε η στιγμή να ψηφίσεις»

Μία από τις αυταπάτες που χρησιμοποιεί η εξουσία για να επιβάλλεται είναι και η εκλογική.
Οι μέθοδοι ελέγχου και επιβολής συντηρούνται από όλα τα πολιτικά συστήματα.
Οι κυρίαρχοι με φτιαχτά ιδεολογήματα, φτιάχνουν νόμους, θεσμούς, συστήματα ελέγχου και μηχανισμούς προκειμένου να εξουσιάζουν και να επιβάλλονται.
Τα προσωπεία που κατά καιρούς ενδύεται η εξουσία περιβάλλονται από ιδεολογήματα τα οποία αμβλύνουν την αίσθηση της υποταγής. Δημιουργούν την ψευδαίσθηση στους καταπιεσμένους οτι η υποταγή τους συντελεί στην πραγμάτωσή μιας συλλογικής ευδαιμονίας.

Από τους απεσταλμένους του θεού, στις σοσιαλιστικές πολιτείες που έβαιναν τάχα προς τους κομμουνιστικούς παραδείσους (σταλινισμός), τις φυλές-σωτήρες και τιμωρούς του κόσμου (ναζισμός), μέχρι τα δημοκρατικά συστήματα διαχείρισης όπως διαμορφώθηκαν μετά τη δεύτερη παγκόσμια ανθρωποσφαγή οι εξουσιαστικές πρακτικές και αντιλήψεις διαιωνίζονται και ζητούν την νομιμοποίηση από τους υπηκόους.
Ιδιαίτερα στις εξουσιαστικές κοινωνίες του «ανεπτυγμένου» κόσμου η εξουσία για να επιβληθεί χρησιμοποιεί τα ιδεολογήματα και τις αντιλήψεις της δημοκρατικής αυταπάτης. Η ελευθερία του ατόμου προπαγανδίζεται ως ύψιστο αγαθό την ίδια στιγμή που αυτή η ελευθερία έγκειται μόνο στο να διαλέγει κανείς την φυλακή του, την ίδια στιγμή που οι δημιουργικές δυνάμεις οι οποίες μπορούν να απελευθερωθούν από το άτομο και την ίδια την κοινωνία κατακερματίζονται και εγκλωβίζονται μέσα στην αλλοτρίωση του επιβαλλόμενου τρόπου ζωής, την επιτήρηση, τον συνεχή έλεγχο και την καταστολή.

Η αυταπάτη της συμμετοχής μέσα από μια παροχή των εξουσιαστών όπως οι εκλογές, επιτρέπει στους κυριάρχους να επιβάλλονται. Μέσω της ψήφου επιτυγχάνουν να έχουν την ολοκληρωτική παραίτηση των ανθρώπων και την εξουσιοδότηση από μέρους τους να διαιωνίζουν την καταπίεση, την εκμετάλλευση, την υποταγή. Η αυταπάτη που καλλιεργούν για το δικαίωμα της ψήφου, ως μέσο συμμετοχής τους διευκολύνει να πάρουν τη νομιμοποίηση για την εκπροσώπηση και την ανάθεση της τύχης των ανθρώπων στα χέρια τους.

Για την πραγμάτωση αυτής της διαδικασίας οι εξουσιαστές συσπειρώνονται σε σχηματισμούς απο τους οποίους ο καθένας έχει να προτείνει και ένα διαφορετικό μοντέλο διαχείρισης και καταπίεσης των ανθρώπων. Αυτοί οι σχηματισμοί είναι τα επονομαζόμενα κόμματα. Σε κάθε εκλογική διαδικασία απευθύνονται σε ετερόκλητα κοινωνικά υποκείμενα με διαφορετικά ιδεολογήματα, ώστε να μην ξεφύγει κανείς από τους μηχανισμούς ελέγχου.

Και σε αυτές τις εκλογές τα πλαστά διλήμματα και ιδεολογήματα έχουν μεγάλη γκάμα. Από την πάταξη των σκανδάλων, την μείωση της φτώχιας και της ανεργίας, την πρόοδο, την αυτοοργάνωση και το συμφέρον των πολλών, τον ευρωσκεπτικισμό και την ανυπακοή, την οικολογία, την εθνική καθαρότητα, τη καπηλεία των κοινωνικών αγώνων και εξεγέρσεων, φτάνει να μην ξεφύγει κανείς.
Να υποχρεωθούν όλοι να ψηφίσουν, να αναθέσουν τη ζωή τους και να δηλώσουν υποταγή στους ηγεμόνες.
Οι κυρίαρχοι δεν απασχολούνται με το τι θα ψηφίσει ο καθένας, φτάνει να ψηφίσει, φτάνει να δηλώσει υποταγή και να νομιμοποιήσει την κυριαρχία τους.
Η δημοκρατία και η εκπροσώπηση τους χωράει όλους…27 εκλογικοί συνδυασμοί είναι υποψήφιοι για αυτές τις ευρωεκλογές, από όλα έχει ο μπαξές αρκεί να πετύχει η απάτη και οι υπήκοοι να συναινέσουν στην εξαθλίωσή τους.
Μέσα από τις κάθε είδους εκλογές οι εξουσιαστές επιβεβαιώνουν την κυριαρχία τους και αναζητούν τη νομιμοποίηση για τα εγκλήματα που θα διαπράξουν.
Εκλογική απεργία σημαίνει απόρριψη κάθε μορφής ανάθεσης και διάλυση κάθε αυταπάτης για βελτίωση της θέσης των καταπιεσμένων στον κόσμο της εξουσίας.
Η εκλογική απεργία είναι συστατικό στοιχείο στον αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση.
Η συλλογικοποίηση των αρνήσεων , η άνευ όρων επίθεση σε κάθε εξουσιαστική αντίληψη και πρακτική. Η άμεση και αδιάλλακτη αντιπαράθεση με την εξουσία και τους θεσμούς της, η διάχυση της ανυποταξίας είναι ικανές να φέρουν την καταστροφή κάθε μορφής εξουσίας και την απαρχή ενός κόσμου ανεξούσιου με βασικά συστατικά την αλληλεγγύη, την ανθρώπινη δημιουργικότητα και την ισότητα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ, ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ




Συγκέντρωση ενάντια στις εκλογές, Τρίτη 2 Ιούνη, 5.30 μμ, Προπυλαια-Πανεπιστημίου


Αναρχικοί/ες, αντιεξουσιατές/ριες μέσα και έξω από σχολεία και σχολές
Συνέλευση καθε Κυριακή, 6.οο μμ, ΕΜΠ, κτ. Γκίνη

Ναρκωτικά, ψυχότροπες ουσίες εξάρτηση. ΄Ενα ακομα μέσο για την επιβολή της κυριαρχίας και για το προχώρημα των σχεδιασμών της

Ναρκωτικά, ψυχότροπες ουσίες εξάρτηση. ΄Ένα ακόμα μέσο για την επιβολή της κυριαρχίας και για το προχώρημα των σχεδιασμών της.

Στη μακραίωνη ιστορία της η εξουσία εφευρίσκει και χρησιμοποιεί μέσα για τη πλήρη καθυπόταξη των ανθρώπων. Η εξαθλίωση των ανθρώπων και η υποταγή από τους κυρίαρχους δεν επιτυγχάνεται μόνο με τη σωματική και ψυχική βία .
Η ψευδαίσθηση ελευθερίας που έχουν καταφέρει να επιβάλλουν οι κυρίαρχοι δίνει το δικαίωμα να διαλέξεις το τρόπο καταστολής και εξαθλίωσης.
Αυτό γίνεται με την εξάρτηση των ανθρώπων από τη μισθωτή δουλεία, με την ανάθεσης της ζωής σε άλλους, με κατασκευασμένα από την εξουσία ιδεολογήματα για να δημιουργούν με χίλιους δυο τρόπους εξαρτημένους ανθρώπους, ώστε οι κυρίαρχοι να μπορούν να επιβάλλονται.
Οι εξαρτητικές σχέσεις που επιβάλλονται , μέσα από τη διαδικασία της εκπαίδευσης, της μισθωτής δουλείας, των καταναλωτικών προτύπων του life style , η αδράνεια και η παραίτηση διευκολύνουν το κράτος να εξουσιάζει ανενόχλητο με σκοπό την πλήρη υποταγή και την εξόντωση των ανθρώπων.

Σε αυτό το πλαίσιο προωθούνται αδίστακτα τρόποι ζωής με ψυχότροπες ουσίες που δίνουν την ψευδαίσθηση της φυγής και «ελευθερίας» από την άθλια πραγματικότητα που βιώνουν οι άνθρωποι.
Η εξάρτηση από τις ψυχότροπες ουσίες είναι ένα ακόμα σημαντικό μέρος της καταστολής και της επιβολής της κυριαρχίας.

Οι ψυχότροπες ουσίες που προωθούνται και επιβάλλονται, από το αλκοόλ με τις γκλαμουράτες διαφημίσεις και το life style μέχρι τα διάφορα χημικά ή φυσικά ψυχότροπα, σκοπό έχουν να προκαλέσουν εξάρτηση που με τη σειρά της θα επιφέρει την παραίτηση, την αλλοτρίωση, την εξαθλίωση προς χάρη των κρατιστών.
Αδίστακτα και με οποιοδήποτε μέσο επιχειρούν να εξοντώσουν την ανθρώπινη φύση και την έμφυτη ανυποταξία της. Να απομακρύνουν αυτό που τους τρομάζει περισσότερο την οργή και την εξεγερτική διάθεση των καταπιεσμένων.


Το κράτος δεν αντιμάχεται τη κατανάλωση ψυχότροπων ουσιών, αντίθετα τις προωθεί στο «νόμιμο» εμπόριο, όπως το αλκοόλ με τα καταναλωτικά πρότυπα της διασκέδασης και της ψευδαίσθησης ελευθερίας στα επικοινωνιακά σποτάκια, ή άλλες ψυχότροπες με το ιδεολόγημα της αυτοδιάθεσης , της ψευδαίσθησης ελευθερίας και το δικαίωμα της δήθεν αυτοδιάθεσης του ανθρώπινου σώματος .

Η κυριαρχία επιχειρεί να απενοχοποιηθεί και να κρύψει τους σκοπούς και τα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί για τη πλήρη καθυπόταξη και τη χειραγώγηση των ανθρώπων. Σε αυτά τα πλαίσια το κράτος και τα τσιράκια του ΜΜΕ, ειδικοί επιστήμονες, φορείς και αλλοι μιλάνε με αγωνία για τη μάστιγα των ναρκωτικών και δημιουργούν για προκάλυμμα δομές για την απεξάρτηση και την φαινομενική θεραπεία των θυμάτων τους .
Μέχρι τώρα το κράτος στα πλαίσια των παροχών του διάφορα προγράμματα απεξάρτησης τα είχε εντάξει στο κρατικό σύστημα υγείας, έτσι μπορούσε να ισχυριστεί ότι παλεύει κατά των ναρκωτικών.
Το κράτος όμως και το κεφάλαιο αναδιαρθρώνονται για να επιβιώσουν , το λεγόμενο κράτος πρόνοιας συρρικνώνεται και η κοινωνική πολιτική περνάει στα χέρια ιδιωτών αφού είναι αναγκαία για την κοινωνική νομιμοποίηση τους.
Σε αυτό το πλαίσιο και οι ειδικοί επιστήμονες προκειμένου να διευκολύνουν τη κυριαρχία με το θράσος που τους δίνει η εξουσία την οποία υπηρετούν, ανάγουν το πρόβλημα της εξάρτησης σε ψυχιατρικά αίτια, και έλλειψη ορμονών.
Με αυτό το τρόπο οι κυρίαρχοι που δημιουργούν το πρόβλημα απενοχοποιούνται και το πρόβλημα πλέον αφορά μόνο ασθενείς και ειδικούς,
Ο ανθρωπισμός των κυριάρχων εκδηλώνεται με τη σύσταση ΜΚΟ για κάθε θύμα τους.
Έτσι οι αποφυλακισμένοι αποκτούν τον καλό τους προστάτη για την επανένταξη τους στη κοινωνία, ο οποίος με τη βοήθεια της κοινωνίας των πολιτών, (βλέπε χορηγούς) θα σκύψει στοργικά πάνω τους για να τους εντάξει στη παραγωγική διαδικασία κατά το συμφέρον του.
Αντίστοιχα κρατικοί οργανισμοί απεξάρτησης μετατρέπονται σε ιδιωτικούς μη «κερδοσκοπικού» χαρακτήρα , ετοιμάζοντας απλά απεξαρτημένους και πειθήνιους χρήσιμους δούλους τους οποίους μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι εργοδοτικές εταιρίες χορηγοί με τις οποίες συνεργάζεται ο οργανισμός.
Με αυτό το τρόπο κράτος και κεφάλαιο ενδύονται το μανδύα του καλού Σαμαρείτη και παράλληλα δημιουργούν στρατιές πιστών επανενταγμένων και «απεξαρτημένων» ανθρώπων που μετά τη πρέζα ή την αποφυλάκιση, χρωστάνε και εξαρτούν την ύπαρξη τους από τους «σωτήρες» τους.
Δηλαδή έντεχνα παραμένουν ολοκληρωτικά και εξαρτημένοι και υποταγμένοι.

Το πρόβλημα των ναρκωτικών για κράτος και κεφάλαιο δεν είναι φυσικά η γενεσιουργός αιτία που είναι οι εξουσιαστικές δομές στη κοινωνία, ούτε φυσικά η τύχη των θυμάτων που έχουν δημιουργήσει.
Απλά αναζητά τρόπους νομιμοποίησης του προβάλλοντας το προνοιακό του χαρακτήρα.
Η «μάχη» του κράτους ενάντια στα ναρκωτικά, δεν είναι αγώνας ενάντια στις εξαρτήσεις που είναι βασικό συστατικό της επιβολής του. Είναι ένα κατασκευασμένο ιδεολόγημα που χρησιμοποιείται ως μέσο από τους εξουσιαστές για να απομακρύνουν τη δυνατότητα κατανόησης του προβλήματος, που είναι η εξάρτηση από τα ναρκωτικά που κατασκευάζονται και διακινούνται από το κράτος και τα τσιράκια του.
Για τους αναρχικούς το ζητούμενο δεν είναι να απεξαρτηθούν μόνο κάποιοι άνθρωποι, ή να εξαφανιστούν οι εξαρτημένοι χρήστες και η πρέζα από τις πλατείες και να πάνε κάπου αλλού. Αλλά να πάψει να υπάρχει η πρέζα , η εξάρτηση, η εξαθλίωση, η καθυπόταξη σε κάθε μορφή της.
Το κράτος πουλάει τα ναρκωτικά, είτε ντύνοντας τα με το ιδεολόγημα της ανυπακοής, είτε με τα καταναλωτικά πρότυπα που προωθεί.
Σε αυτά τα πλαίσια οι αναρχικοί δεν αναλαμβάνουν το ρόλο του τοποτηρητή πλατειών και την εκδίωξη εξαρτημένων , εξαθλιωμένων ανθρώπων θυμάτων. Δεν εμφορούνται από κατασκευασμένα ιδεολογικά προτάγματα περί καθαρότητας και ιστορικότητας χώρων. Κατανοούν ότι οποιαδήποτε παροχή κράτους και κεφαλαίου δήθεν για την θεραπεία κάποιων απο τα θύματα τους είναι πρόσχημα για τη διαιώνιση της κυριαρχίας και της επιβολής μέσω των εξαρτητικών σχέσεων

Οι αναρχικοί αγωνίζονται ενάντια σε κάθε εξάρτηση κάθε εξαρτητική σχέση .



Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΣΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ


Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ