Η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ ΔΕΝ ΕΞΩΡΑΪΖΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΑΝΑΠΛΑΘΕΤΑΙ, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ…

Η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ
ΔΕΝ ΕΞΩΡΑΪΖΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΑΝΑΠΛΑΘΕΤΑΙ,
ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ…

Η χωροταξία των πόλεων, όπως αυτή αναπτύχθηκε κατά την βιομηχανική και μεταβιομηχανική φάση της κυριαρχίας, αποτελεί μια δομή αντικοινωνική και εχθρική προς τον άνθρωπο και τη φύση.
Μέσα σε αυτές στοιβάζονται οι άνθρωποι, σαν αναλώσιμο υλικό. Οι πόλεις είναι δομημένες έτσι ώστε οι εξουσιαστές με ευκολία να μπορούν να ελέγχουν και να καταστέλλουν τους καταπιεσμένους. Η συμπίεση, η σύνθλιψη, η εκμετάλλευση, είναι το μέσο (η επιδίωξη) για την διαιώνιση της κυριαρχίας των εξουσιαστών.
Οι ζώνες παραγωγής, κατοίκησης και κατανάλωσης, όπως διαμορφώνονται από τους εκμεταλλευτές, είναι το τρίπτυχό πάνω στο οποίο συντίθεται η καθημερινή καταπίεση της μισθωτής σκλαβιάς και η αλλοτρίωση μέσα στο αστικό τοπίο.
Το παραπάνω τρίπτυχο δεν διαφέρει από τη ζωή των φυλακισμένων, εργασιακά κάτεργα, χώροι προαυλισμού-χώροι ψυχαγωγίας, σχολεία- φυλακές και τα κελιά για τον ύπνο, πάντα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των κρατικών οργάνων – δεσμοφυλάκων.
Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ελευθερίας και φυλακής σε αυτό το πλαίσιο της καταπίεσης και της διαρκούς καταστολής είναι μόνο η «ελευθερία» του να διαλέγει κανείς την φυλακή του.
Η πόλη δεν είναι παρά μια φυλακή που προσπαθεί να δείχνει πιο ελκυστική. Όπου οι αρχιτεκτονικές αναπλάσεις, οι λίγοι θύλακες πρασίνου και τα γκλαμουράτα και μη μαγαζιά και κτίρια, κάνουν την διαρκή επιτήρηση και τον άμεσο και έμμεσο έλεγχο της εξουσίας να παρουσιάζεται πιο υποφερτός στους καταπιεσμένους.
Η ύπαρξη ελάχιστων "ελεύθερων" χώρων μέσα στις πόλεις είναι μια αυταπάτη, αφού είναι στην ευχέρεια του κράτους να τους διαχειριστεί όπως επιθυμεί.
Επομένως κάθε προσπάθεια εξωραϊσμού και ανάπλασης τους από τα πάνω ή κάθε προσπάθεια αυτοδιαχείρισης και αυτοοργάνωσης τους από τα κάτω, όταν γίνεται με όρους συνδιαλλαγής και συναίνεσης με την εξουσία δεν αποτελεί παρά μια απάτη, είναι συνδιαχείρηση και συνιστά ανάθεση.

Πρακτικές και μέσα όπως οι καταλήψεις και η απελευθέρωση κοινωνικών χώρων, συνεισφέρουν από την στιγμή που η οικειοποίηση γίνεται για την δημιουργία μιας κοινότητας αγώνα η οποία δρα με σκοπό τη καταστροφή κάθε εξουσίας στο δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια όσοι καταπιεσμένοι αντιλαμβάνονται την θέση τους οργανώνουν την επίθεσή τους στον κόσμο της καταπίεσης. Τίποτα δεν θα τους ικανοποιήσει παρά μόνο το να οικοδομήσουν πάνω στις στάχτες του έναν κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης και ισότητας.
Η κοινωνική δράση παίρνει διαφορές μορφές μέσα στα πλαίσια του αγώνα για την ελευθερία και την αναρχία.
Παίρνει την μορφή της επίθεσης σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, την κατάληψη κτιρίων προκείμενου να μετατραπούν σε κέντρα αντίστασης και διάχυσης της αναρχικής άποψης, την αλληλεγγύη σε κάθε καταπιεσμένο που αγωνίζεται, καταστέλλεται και φυλακίζεται.

Σε αυτά τα πλαίσια κάθε συνδιαλλαγή, κάθε αίτημα που δημιουργεί την ψευδαίσθηση της δυνατότητας καλυτέρευσης των συνθηκών καταπίεσης, κάθε ψευδαίσθηση νίκης στην προσπάθεια εξωραϊσμού του αστικού τοπίου, κάθε εμμονική ενασχόληση σε τοπικιστικό επίπεδο με κτηματομεσιτική προσδοκία, λειτουργούν, σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης, αποπροσανατολισμού και ως τροχοπέδη στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Αυτοδιαχειριζόμενα εφευρήματα θεσμών, φορέων και πρωτοβουλιών που αναπαράγουν τις εξουσιαστικές σχέσεις και την συνδιαλλαγή με την εξουσία, έχουν σαν αποτέλεσμα την απονοηματοδότηση και την καταστολή των κοινωνικών αγώνων.

Η ακηδεμόνευτη κοινωνική δυναμική που απελευθερώθηκε με την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη αποδεικνύει ότι κάθε αυταπάτη για καλυτέρευση των συνθηκών έχει τελειώσει.
Κάθε ψήγμα συνδιαλλαγής και ανάθεσης έχει ξοφλήσει. Το καταστροφικό πάθος που διοχετεύθηκε τις μέρες της κοινωνικής εξέγερσης δεν ήταν παρά πάθος για δημιουργία και ελευθερία.
Το πάθος για δημιουργία δεν μπορεί παρά να είναι και πάθος για καταστροφή του κράτους και κάθε εξουσιαστικής δομής μέσα στην κοινωνία.
Οι αγωνιζόμενοι θα βρεθούν πάλι στα οδοφράγματα, εκεί που κτίζεται η πανανθρώπινη ελευθερία.


ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ, ΘΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ…

Αναρχικοί-ες, Αντιεξουσιαστές-στριες μέσα και έξω από σχολεία και σχολές

Συγκέντρωση αλληλεγγύης ΠΟΡΕΙΑ Σάββατο 11 Απριλίου ώρα 12 Πλατεία Ελευθερίας Κορυδαλλού

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

Το κράτος κατέχει την νομιμότητα της μονοπώλησης της βίας και έτσι καταφέρνει να επιβάλλεται και να καταπιέζει, διαιωνίζοντας με αυτό το τρόπο την εκμετάλλευση και τις εξουσιαστικές σχέσεις μέσα στη κοινωνία.
Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη , υποδηλώνει την γενικευμένη ανυπακοή απέναντι στο κράτος και τους θεσμούς του.
Οι εν ψυχρώ δολοφονίες από μπάτσους, οι συλλήψεις και προφυλακίσεις κατά την εξέγερση, τα πογκρόμ απέναντι σε καταπιεζόμενους, η πολιορκία της περιοχής των Εξαρχείων από την αστυνομία, η εκτεταμένη χρήση χημικών, οι άγριοι ξυλοδαρμοί των εξεγερμένων και μη, η επαπειλούμενη άρση του ασύλου κατά την εξέγερση, η άγρια καταστολή στις πορείες, οι προαναγγελίες του κράτους για εξοπλισμό της αστυνομίας με διάφορα κατασταλτικά μέσα, οι έφοδοι σε σπίτια συντρόφων, οι απειλές προς καταληψίες μαθητές, η αστυνομοκρατία σε γειτονίες και σταθμούς ΜΜΜ, η παραπληροφόρηση και ο αποπροσανατολισμός από τα ΜΜΕ δεν μας φοβίζουν αλλά μας εξοργίζουν.
Δεν ζήσαμε καμιά «νεολαιίστικη» εξέγερση, αυτό που έγινε και δεν έχει σβήσει ακόμα, είναι κοινωνική εξέγερση, που σε αυτήν συμμετέχουν όσοι καταπιεσμένοι αντιλαμβάνονται τη θέση τους. Δεν χρειάστηκε καμιά πρωτοπορία, ούτε καμιά επαναστατική θεωρία, ο δρόμος της ακηδεμόνευτης σύγκρουσης και της αδιαμεσολαβητής δράσης οδηγεί από μόνος του τους ανθρώπους προς την ελευθερία. Η επαναστατική βία της αχειραγώγητης μάζας, αυτό κάνει τους εξουσιαστές να τρέμουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, όταν βρίσκουν την βία απέναντι στη βία τους.
Ο φόβος τους φανερώνεται παραδειγματικά με τον τρόπο που διέλυσαν συγκέντρωση αντιεξουσιαστών στο Παρίσι πριν αρχίσει προγραμματισμένη πορεία στις 24/1. Την ίδια μέρα που η πορεία αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της εξέγερσης στην Αθήνα δέχθηκε άγρια καταστολή.
Οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν σε μουσεία αλλά είναι ζωντανές σε κάθε κοινωνία, οι εμπειρίες και τα βιώματα που αφήνουν πίσω τους δείχνουν τον δρόμο και εμπλουτίζουν τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την αναρχία. Χωρίς ηττοπάθεια και καταγγελτικό ύφος οι κοινωνικοί αγώνες συνεχίζονται, δεν αναδιπλώνονται ούτε συρρικνώνονται. Η αντικρατική πάλη υποδηλώνει ταυτόχρονα την αλληλεγγύη στους ομήρους του κράτους και σε όσους υποφέρουν απ’ τους θεσμούς του. Η αλληλεγγύη είναι βασικό στοιχείο για την συνέχιση του αγώνα

Συγκέντρωση αλληλεγγύης
ΠΟΡΕΙΑ
Σάββατο 11 Απριλίου ώρα 12
Πλατεία Ελευθερίας Κορυδαλλού


Ανοιχτή συνέλευση εξεγερμένων για τους φυλακισμένους της εξέγερσης
Συσπείρωση Αναρχικών

Video Η εξέγερση δεν είναι ουτοπία...Δεκέμβρης 2008

downlowad


Η εξέγερση δεν είναι ουτοπία...
Δεκέμβρης 2008

Βία είναι πρώτα και πάνω απο όλα οι συνθήκες καθημερινής σωματικής και διανοητικής καταπίεσής που επιβάλλονται από τους κυρίαρχους.Υπάρχουν όμως και κάποιες εξεγερτικές στιγμές που τους την επιστρέφουμε στα μούτρα…
Ανέκαθεν, στις ανθρώπινες κοινωνίες υπήρξαν αγωνιζόμενες μερίδες ανθρώπων που αντιλήφθηκαν την εκμετάλλευση που βιώναν και αναζήτησαν τρόπους για επανάκτηση της κλεμμένης ελευθερίας τους
Η κοινωνική αντιβία αντιπαρατίθεται στην καθημερινή βία των κυριάρχων με διάφορους τρόπους, καθημερινά γύρω μας και σε διάφορες μορφές εκδηλώνεται ο κοινωνικος πόλεμος.

Οι εξουσιαστές ανέκαθεν προσπαθούσαν να απονοηματοδοτήσουν τις κοινωνικές εξεγέρσεις και αντιστάσεις, τις τοποθετούν στα πλαίσια της απλής παρέκκλισης από την υποταχτική ομαλότητα.
Οι διαθέσεις χειραφέτησης των εξεγερμένων παρουσιάζονται ως ανάγκη για μεταρρυθμίσεις και αναδιοργάνωση της κρατικής επιβολής.
Οι εξεγερσιακές στιγμές αποτελούν, η καθεμια απο αυτές, παρακαταθήκη στον αγώνα των καταπιεσμένων και εμπλουτίζουν με νέα χαρακτηριστικά τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την Αναρχία
Ανέκαθεν, στις ανθρώπινες κοινωνίες υπήρξαν αγωνιζόμενες μερίδες ανθρώπων που αντιλήφθηκαν την εκμετάλλευση που βιώναν και αναζήτησαν τρόπους για επανάκτηση της κλεμμένης ελευθερίας τους
Η κοινωνική αντιβία αντιπαρατίθεται στην καθημερινή βία των κυριάρχων με διάφορους τρόπους καθημερινά γύρω μας και σε διάφορες μορφές εκδηλώνεται ο κοινωνικος πόλεμος.

Οι εξουσιαστές ανέκαθεν προσπαθούσαν να απονοηματοδοτήσουν τις κοινωνικές εξεγέρσεις και αντιστάσεις. Τις τοποθετούν στα πλαίσια της απλής παρέκκλισης από την υποταχτική ομαλότητα.
Οι διαθέσεις χειραφέτησης των εξεγερμένων παρουσιάζονται ως ανάγκη για μεταρρυθμίσεις και αναδιοργάνωση της κρατικής επιβολής.Οι εξεγερσιακές στιγμές αποτελούν, η καθεμια απο αυτές, παρακαταθήκη στον αγώνα των καταπιεσμένων και εμπλουτίζουν με νέα χαρακτηριστικά τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την Αναρχία
Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη δεν ήταν κανενος είδους παρθενογένεση αλλα μια κατασταση τροφοδοτούμενη απο τους κοινωνικους αγώνες του παρελθόντος

Στις 6 Δεκέςμβρη 2008
μπάτσος δολοφονεί τον Α.Γρηγορόπουλο.
Το γεγονός λειτούργησε ως αφορμή για την πυροδότηση των πιο σημαντικών εξεγερσιακών γεγονότων της μετεμφυλιακής εποχής
Αμέσως μετά την δολοφονία ξεσπούν συγκρούσεις στα Εξάρχεια και καταλαμβάνεται το Πολυτεχνείο.Ταυτόχρονα ξεσπούν συγκρούσεις και σε αλλα σημεία της Αθήνας και καταλαμβάνονται η ΑΣΟΕΕ και η Νομική. Οι συγκρούσεις γρήγορα εξαπλώνονται σε όλη την Ελλάδα.
Το Πολυτεχνείο καταλαμβάνεται αμέσως μετά απο τη δολοφονία του Αλέξανδρου.Το πολυτεχνείο και οι δρόμοι γύρω από αυτό παραμένει το επίκεντρο των συγκρουσιακών γεγονότων και θα κρατήσει άσβεστη τη φλόγα της εξέγερσης για τις επόμενες βδομάδες
Κυριακή 7.12 Η εξέγερση φουντώνει
Οι πορείες και οι οδομαχίες της μέρας αυτής, σε πολλές πόλεις με αποκορύφωμα την πορεία στην Λ. Αλεξάνδρας καταδεικνύουν τι πρόκειται να ακολουθήσει
8/12
Δευτέρα πρωί και χωρίς κανένα συντονισμό τα σχολικα κολαστήρια κλείνουν, μαθητικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα εκδηλώνονται σε όλη την χώρα. Κλείνονται δρόμοι και εξεγερμένοι μαθητές επιτίθενται σε αστυνομικά τμήματα
Το απόγευμα στις κεντρικές πορείες που καλέστηκαν στις μεγάλες πόλεις και πάρα τις εκκλήσεις για ηρεμία και νομιμότητα οι εξεγερμένοι ξεχύνονται στούς δρόμους και επιτίθενται ανεξέλεγκτα
στα σύμβολα εξουσίας και της κατανάλωσης, η μητρόπολή φλέγεται.
Κρατικά και καπιταλιστικά κτίρια και οχήματα καταστρέφονται


Τρίτη 9 Δεκέμβρη, ημέρα της κηδείας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, συγκρούσεις ξεσπούν στη διάρκεια πορείας των μαθητών στο Σύνταγμα, γύρω από το νεκροταφείο, γίνονται επιθέσεις σε τμήματα σε άλλες πόλεις, συγκρούσεις και στη Θεσσαλονίκη, ενώ το βράδυ...συνεχίζονται οι συγκρουσεις γύρω απο το Πολυτεχνείο και την ΑΣΟΕΕ
Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη όμως, δηλώνει την γενικευμένη ανυπακοή απέναντι στο κράτος και τους θεσμούς του. Οι πορείες, οι συγκρούσεις, οι επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους για τις επόμενες δυο βδομάδες, σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, αλλά και στο εξωτερικό λάβωσαν ανεπανόρθωτα την ήδη απονομιμοποιημένη εξουσία.

Οι συλλογικές διαδικασίες δράσης και διαβίωσης στεγάστηκαν σε απελευθερωμένους χώρους (καταλήψεις σχολών, σχολείων, δημοσίων κτηρίων) οι οποίοι λειτούργησαν με αντιιεραρχικές και αυτοοργανωμένες μορφές λήψης αποφάσεων με σκοπό την αντιπληροφόρηση και τη διάχυση των επαναστατικών πρακτικών.
Η κρατική καταστολή παρεισφρύει σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα. Ησυχία, τάξη και ασφάλεια ήταν πάντα το δόγμα για να στηρίζονται τα συμφέροντα των εξουσιαστών.

Σε όλη τη διάρκεια της εξέγερσης συλλαμβάνονται 303, οι 68 κρατούνται στα κελιά της δημοκρατίας.

Η αλληλεγγύη για τους φυλακισμένους της εξέγερσης, είναι μέρος της συνέχισης του αγώνα και εκφράζεται έμπρακτα με πολύμορφες δράσεις
Δεν ζήσαμε καμιά «νεολαιίστικη» εξέγερση, αυτό που έγινε είναι κοινωνική εξέγερση, που σε αυτήν συμμετέιχαν όσοι καταπιεσμένοι αντιλαμβάνονται τη θέση τους
Δεν χρειάστηκε καμιά πρωτοπορία, ούτε καμιά επαναστατική θεωρία, ο δρόμος της ακηδεμόνευτης σύγκρουσης και της αδιαμεσολάβητης δράσης σε συνδυασμό με την συνείδηση οδηγεί από μόνος του τους ανθρώπους προς την ελευθερία.
Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στον ελλαδικό χώρο και στο εξωτερικό αντανακλούν ένα μικρό μόνο μέρος της οργής που τρέφουν οι καταπιεσμένοι και οι απανταχού κολασμένοι.
Η επαναστατική βία της αχειραγώγητης μάζας, αυτό κάνει τους εξουσιαστές να τρέμουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, όταν βρίσκουν την βία μας απέναντι στη βία τους
Προμηνύουν την αδιαμεσολάβητη ρήξη για την ανελέητη καταστροφή του κράτους και την κατάλυση κάθε εξουσίας.

Α/Α μέσα και έξω από σχολεία και σχολές